Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Blogoscars 2012 - Η ερμηνεία της χρονιάς και κάποιοι άλλοι (B' Ανδρικό)

10. Ornithomimus (The Tree of Life)
Μπορεί ο συνολικός χρόνος του επί σκηνής να μην ξεπερνάει καλά καλά τα 60 δευτερόλεπτα αλλά οι περισσότερες κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές, τον ανέφεραν (μαζί με τον πολυπαθή Parasaurolophus). Αξίζει επομένως μια τόσο δα μικρή ψήφο. Άσε που εκφράζει απόλυτα το βασικό θέμα του "Δέντρου της Ζωής", δηλαδή την εσωτερική πάλη ανάμεσα στην Χάρη και τον τρόμο της Φύσης.






9. Paul Giamatti (The Ides of March)
Αγαπημένος καρατερίστας ο Giamatti, και εδώ αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι μπορεί να βγάλει από την μύγα ξύγκι και να δώσει λόγο ύπαρξης σε τρομερά μονοδιάστατους χαρακτήρες (όπως και στο Duplicity). Απολαυστικός, εξηγεί το όνειρο της πολιτικής υποκρισίας στον Stephen Meyers του Gosling χωρίς πολλά πολλά.








8. Otto Jespersen (Trollhunter)
Ο βασικός λόγος που αυτό το απολαυστικό mockumentary μπορεί να σε πείσει πως όντως τα τρολλ ζουν και βασιλεύουν σαν ασύμμετρη απειλή στα βουνά της Νορβηγίας.










7. John Goodman (The Artist)
Άλλος ένας αγαπητός δευτεραγωνιστής (τελευταία τουλάχιστον), μέρος του κάστ του "The Artist" που ανέστησε την σωματική ερμηνεία των βουβών ταινιών. Ρόλος κομμένος και ραμμένος για αυτόν, ο Goodman πείθει απόλυτα σαν διπρόσωπος παραγωγός του Χόλιγουντ που αγαπάει παράφορα τους ηθοποιούς του - όσο είναι στην μόδα δηλαδή και κάνουν εισπράξεις.








6. Armie Hammer (J. Edgar)
Μετά την διπλή του παρουσία στο περσινό "Social Network", ο Hammer εκπλήσσει ευχάριστα απέναντι στην σταθερή δύναμη DiCaprio στο αμφιλεγόμενο biopic του Eastwood για τον J. Edgar Hoover. Προσωπικά δεν του το 'χα να μπορεί να σταθεί τόσο γερά σε έναν σχεδόν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η πλάκα είναι ότι ήταν ακόμη καλύτερος όταν ερμήνευε τον ηλικιωμένο Clyde Tolson, και παρά το υποψήφιο για Χρυσό Βατόμουρο make-up που είχε. Συνείσφερε και αυτός στο νέο Brockback Mountain που οραματίστηκε ο πανούργος Clint.







5. Jim Broadbent (The Iron Lady)
Ο μοναδικός λόγος να αντέξεις το βάσανο του να δεις την "Σιδηρά Κυρία" (πέρα από την Στριπ προφανώς), σε κάνει να θες να δακρύσεις με την ερμηνεία του ως δυνατού άντρα (και ανάμνηση) πίσω από μια ακόμη δυνατότερη γυναίκα. Η πίστη στις δυνάμεις του άλλου σου μισού, σε αντεστραμμένη, φεμινιστική (το λέω χωρίς ίχνος προκατάληψης) εκδοχή. Φυσικά το παράλογο του σεναρίου, η σκηνοθέτις και η ίδια η ταινία δεν σε αφήνουν να συγκινηθείς όσο θα έπρεπε, αλλά αντί για τα δάκρυα σου, μπορείς να προσφέρεις άπλετο θαυμασμό.








4.  Uggie (The Artist)
Δεν ξέρω αν φταίει η σκηνοθετική μαεστρία του Michel Hazanavicius ή η κεντρική θέση του στο σενάριο και το σύμπαν της ιστορίας, αλλά ο Uggie  ήταν στα χείλη όλων όσων γοητεύτηκαν από την βουβή μαγεία του Αρτίστα. Έχω δει τόσες μετριότητες (σαν το War Horse) με ηθοποιούς-ζώα, αλλά φαίνεται ότι ο Uggie κατάφερε αυτό που προσπαθούσαν αιώνες τώρα οι live-action ταινίες της Disney και άλλες παιδικού ύφους ταινίες: να αγαπήσεις και να νοιαστείς για ένα τετράποδο χωρίς να έχεις υποστεί μελοδραματική χειραγώγηση. 





3. Jasper Newell (We Need to Talk About Kevin)
Με διαφορά ο πιο τρομαχτικός από τους 3 ηθοποιούς που ερμήνευσαν τον Κέβιν στα διάφορα στάδια της ζωής του. Με άλλα λόγια ο βασικότερος λόγος για τον οποίο η ταινία θυμίζει ώρες-ώρες άτυπο σίκουελ του "Rosemary's Baby". Κάπου ανάμεσα στο δράμα και στο θρίλερ σχοινοβατεί η ταινία και κάπου ανάμεσα στο τρομαχτικό και στο παιδικά αθώο σχοινοβατεί η ερμηνεία του Newell. Ένας εφτάχρονος έδωσε λοιπόν την την ερμηνεία "κακού" της χρονιάς, enough said.






2. Viggo Mortensen (A Dangerous Method)
Χαμαιλέοντας πραγματικός ο Viggo (θυμηθείτε LOTR, Eastern Promises, The Road, A History of Violence), κλέβει την παράσταση στο περιορισμένης διάρκειας πέρασμα του ως Σίγκμουντ Φρόιντ από το στοιχειωτικό "A Dangerous Method" του Cronenberg. Χωρίς να καταφεύγει σε εύκολες μιμήσεις (*cough,cough* Mrs Streep), ερμηνεύει με πάσα φυσικότητα το ιστορικότερο δίλημμα της επιστήμονικής προόδου, δηλαδή της πρωτοπορίας έναντι της υπάρχουσας θεωρίας, απορρίπτοντας όσους και όσα δεν συμφωνούν και αμφισβητούν την αυθεντία του. Ανεξήγητα απών από την βραδιά των Όσκαρ.




1. Brad Pitt (The Tree of Life)
Καταρχάς τον Brad ανέκαθεν τον είχα για έναν πολύ καλό ηθοποιό, ο οποίος χρησιμοποιούσε το star status του για να γίνονται πραγματικότητα παράτολμα κινηματογραφικά στοιχήματα και χωρίς μάλιστα να τον πειράζει να τσαλακώσει το image του. Για παράδειγμα, οι 3 ταινίες του με τον David Fincher, Inglorious Basterds, Babel, Snatch, Τhe Assassination of Jesse James, Καυτό Απόρρητο. Κάτι τέτοιο περίμενα να δω όταν μαθεύτηκε ότι θα πρωταγωνιστήσει στην νέα ταινία του ακριβοθώρητου Terrence Mallick.
Έλα όμως που η σαρωτική του ερμηνεία ως Mr. O'Brien ήταν ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ με κάθε πιθανή έννοια της λέξης. Ερμηνεύοντας στο εννοιολογικό σύμπαν της ταινίας την Φύση (και τον τρόμο της) απέναντι στην Χάρη της Jessica Chastain, ακολουθεί την πορεία πολλών γονιών από την αγάπη των πρώτων ημερών ως χαζομπαμπάς έως την αέναη σύγκρουση με το παιδί του, σε περίπτωση που το τελευταίο αρνηθεί τις αξίες και τα όνειρα του πρώτου - όλα αυτά συντελούνται με τόσο υπόγειο τρόπο που δεν το παίρνεις χαμπάρι κατά την διάρκεια της ταινίας. Και γεμίζεις σπίτι σου μεθυσμένος από φαντασμαγορικές εικόνες από την γέννηση του σύμπαντος, μέχρι που κοιτάς στον καθρέφτη και συνειδητοποιείς ότι ο Mr. Ο'Brien δεν είναι απλώς ένα κινηματογραφικό όχημα, είναι ο πατέρας σου, είναι η μητέρα σου, είναι ο δικός σου γονιός. Είναι ο δικός σου εφιάλτης για το δικό σου παιδί.






































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































































11 σχόλια:

  1. Πάλι καλά που συμφωνούμε και σε 1... :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βέβαια για τα ζώα διαφωνώ, δεν θεωρώ ότι έδωσαν ερμηνείες... Β)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. O Uggie έδωσε και με το παραπάνω πάντως - αλλά τον έχεις δει τον Αρτίστα;

      Διαγραφή
    2. Ναι, αλλά δεν κέρδισα και τίποτα... :P

      Υ.Γ. από αύριο θα μπορώ να σχολιάζω περισσότερο... :)

      Διαγραφή
    3. Όσο για το σκυλάκι... απλά το εκπαίδευσαν κι έκανε αυτά που του έμαθαν, δεν μπορεί να δώσει ερμηνεία ένα ζώο κατά τη γνώμη μου. Β)

      Διαγραφή
    4. Βρε άψυχε άνθρωπε! Για το Drive να το καταλάβω ως ένα σημείο. Πως γίνεται να μην λατρέψεις τον Αρτίστα; Να το κοιτάξεις επειγόντως. :-P

      Διαγραφή
    5. Σιγά τον Αρτίστα... το Drive καλύτερο ήταν...!!! Β)

      J. Edgar δεν έχω δει, αλλά η φράση: «Συνείσφερε και αυτός στο νέο Brockback Mountain που οραματίστηκε ο πανούργος Clint» δεν με κάνει να θέλω να δω την ταινία... :p

      Επίσης δεν έχω δει και A Dangerous Method, αλλά πως θα μπορούσε ο Mortensen να καταφύγει σε «εύκολες μιμήσεις»; Υπάρχουν βίντεο-ντοκουμέντα του Φρόιντ; Και να ήθελε, δεν νομίζω να γινόταν...

      Διαγραφή
    6. Είσαι λοιπόν επισήμως άψυχος. Περαστικά βρε!! ;-)

      Clint είναι, δεν γίνεται να μην το δεις, το ξέρουμε όλοι.... :-P Πάντως καμία σχέση με την ταινιάρα του Lee δεν έχει, ήμουν ολίγον τι υπερβολικός.

      Ρε συ το σκεφτόμουν ακριβώς την προηγούμενη μέρα πριν γράψεις αυτό το σχόλιο!!!!! Και προφανώς έχεις απόλυτο δίκιο πάνω σε αυτό. Μάλλον δεν υπάρχουν βίντο-ντοκουμέντα αλλά σίγουρα υπάρχουν ηχογραφήσεις - αν μπορείς να τις βρεις εύκολα δεν το ξέρω.

      Διαγραφή
    7. Φχαριστώ! :p

      "Πάντως καμία σχέση με την ταινιάρα του Lee δεν έχει, ήμουν ολίγον τι υπερβολικός" :p

      ΠΑΝΤΑ έχω απόλυτο δίκιο και το ξέρεις (κι ας μην θες να το παραδεχτείς)... Β)

      Διαγραφή
  3. YESH! Δεν είμαι ο μόνος που ψηφισε δεινόσαυρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτοιμος ήμουν να βάλω τον άλλο δεινόσαυρο στο β' γυναικείο αλλά μετά η σκηνή θα ήταν στα όρια του φαλλοκρατικού. :-P

      Διαγραφή